Bir Çocuğun Özgüveni Bazen Bir Anahtar Meselesidir

Sevgili Ebeveynler,

Bir çocuğun gelişiminde özgüven, bazen bir “anahtar” meselesidir.

Anahtar, bir kapıyı açmak için çocuğun elinde tuttuğu, ama hangi kapının ona ait olduğunu birlikte keşfetmemizi bekleyen bir araç gibidir. Çocukların gelişim dönemleri değiştikçe, hangi kapıya ihtiyaç duydukları da değişir.

3 yaşında işe yarayan bir anahtar, 6 yaşında farklı bir kilidi açmayabilir. Çocuğunuz büyürken, siz de onunla birlikte esneyin, rehberlik yaklaşımınızı güncelleyin.

“Sen o kapıyı açamazsın” yerine, “Birlikte deneyelim” demek çok kıymetlidir. Küçük teşvikler büyük güven yaratır. Anahtarı nasıl çevireceğini denemesi için alan tanıyın. Hata yapmasına, öğrenmesine, kendi yolunu bulmasına fırsat verin.

Anahtarı kapıya uymayan bir çocuk, içeride kalmış gibi hissedebilir.

Eğer çocuğunuz okulda, sosyal ortamlarda ya da evde huzursuzsa, önce bulunduğu çevreyi değerlendirmeye çalışın. Bazen sorun çocuğun değil, kapının ona uygun olmamasıdır. Kendi çocukluğunuzun anahtarını, çocuğunuza vermeye çalışmayın. Her kapının kilidi farklıdır, her çocuk da öyle. Kendi deneyimlerinizle değil, onun bireysel ihtiyaçlarıyla hareket etmeye özen gösterin. Çünkü çocuklar, en çok kendilerine uygun kapılar açıldığında gelişirler. Ebeveynler olarak, onun elindeki anahtara güvenin.

Zorlandığında destek olun, başarınca takdir edin. Çünkü en güvenli gelişim yolculukları, çocuklarımızın yanında duran anlayışlı rehberlerle başlar.