Eşimle Çocuk Konusunda Sürekli Tartışıyoruz...

"Eşimle Çocuk Konusunda Sürekli Tartışıyoruz..."

Her anne babanın iç sesi bir noktada “Ben böyle büyütülmedim” der. Farklılıklar kaçınılmaz olsa da önemli olan çocuğun bu farklardan nasıl etkilendiğidir. Uyum, kusursuzlukta değil, birlikte yürüme çabasındadır.

Sevgili Ebeveynler,

Bu cümle size de tanıdık geliyor mu? “Aynı çocuğu büyütüyoruz ama bakış açılarımız çok farklı.” Bu cümle, danışmanlık süreçlerinde çok sık duyduğum ve her defasında ne kadar insani olduğunu düşündüğüm bir paylaşım. Çünkü evet, bizler aynı çocuğun ebeveynleri olsak da farklı ailelerde büyüdük, farklı değerler öğrendik, farklı duygusal ihtiyaçlarla yetiştik. Doğal olarak çocuk yetiştirme anlayışımız da zaman zaman çakışabiliyor. Bu farklılıkların çatışmaya dönüştüğü anlar oluyor elbette. Ve fark etmesek de evin içinde o anda görünmeyen ama yoğun bir stres bulutu yayılıyor. O stresi ilk fark eden, çoğu zaman sessizce bizi izleyen, en küçük bir bakışımızdan bile etkilenebilen çocuğumuz oluyor.

Çocuklar Sandığımızdan Fazlasını Hisseder Belki kavga etmiyoruz, belki yüksek ses yok. Ama çocuklar bizim duygusal enerjimizi hisseder. Birbirimize mesafeli olduğumuzu, göz göze gelmediğimizi, ses tonumuzdaki gerilimi anlayabilirler. Ve bu da onlarda bazen suçluluk, bazen kararsızlık, bazen de kaygı yaratabilir.

“Acaba ben mi sebep oldum?”

“Babam mı haklı, annem mi?”

“Ebeveynlerim birbiriyle anlaşamıyor, ya ben arada kalırsam?”

Tartışmak Değil, Tartışmanın Yönü Önemlidir Elbette tartışmak yaşamın bir parçası. İki yetişkinin tüm konularda hemfikir olması beklenemez. Ama tartışmaların nasıl yapıldığı ve çocuğun tanıklık edip etmediği çok belirleyicidir.

Her tartışma zararlı değildir. Ancak çözülmemiş, yinelenen, gerginliği bitmeyen tartışmalar çocuğun içsel dünyasında “güvensizlik” tohumları ekebilir. Birbirinizi Değil, Ortak Değerleri Savunun. Bir konu üzerine konuşurken, “kim haklı?” sorusu yerine şu soruyu kendinize sorun:

“Bu durumda çocuğumuz için en sağlıklı olan ne?” Bu yaklaşım, hem iletişimde yumuşama sağlar hem de ortak zemin oluşturur. Her iki tarafın da ihtiyaçlarını gözeterek bir yol haritası çizmek mümkün olur. Unutmayalım, çocuk için en kıymetli şey, ebeveynlerinin birlikte çözüm üretebilen iki yetişkin olduklarını görebilmektir.

Sevgili Ebeveynler,

Uyum, fikir birliğinde değil, iyi niyette, esneklikte ve birlikte yol almaya çalışmakta gizlidir. Eğer zaman zaman fikir ayrılığına düşüyorsanız, bu sizi kötü bir ebeveyn yapmaz. Önemli olan bu farkları çocuğun duygusal güvenliğini koruyarak yönetebilmektir.

Birbirinize alan tanıyın, ihtiyaçlarınızı yargılamadan dinleyin ve hatırlayın. Çocuklar, ebeveynlerinin anlaşabildiği değil, birbirine anlayış gösterebildiği ortamda büyürken sağlıklı güçlenir.